Otwieram okna, drzwi na nowe.... :-D

   Zamknęłam za sobą kolejne drzwi :-D
Zaczynam nową podróż i chcę, żeby była całkiem inna niż poprzednie. Zresztą, czy chcę czy nie, będzie inna bo ja jestem innym człowiekiem muszę się tylko do tego przyzwyczaić.
Ku zaskoczeniu wielkiemu, stałam się silna i mogę wszystko (z dedykacją dla bardzo bliskiej mi osoby hehe) tzn. góry nie przesunę ale poruszę niebo i ziemie gdy będzie trzeba wyjść z depresji, z jakiegoś obłędu. Ale nawet nie ma szans, żebym tego jeszcze raz doświadczyła.
Nie jest tak, że zapomnę o wszystkim i będę się tylko cieszyć z życia. To wręcz, nie jest normalne a nawet niezdrowe. Przecież każdy ma złe dni i nic mu się nie chce.
Taki ktoś kto przeżył wojnę ma do końca życia przed oczami okrutne obrazy. Przeciętny człowiek nie doświadcza takich tragedii ale jeśli coś mocno odcisnęło się na jego psychice to wspomnienia będą wracały i nie ma co na siłę je odpychać , bo to wstyd przecież ludzie mają gorzej.
Ale zwrócono mi uwagę, że wygląda na to, że na wiele spraw mogę już spojrzeć inaczej. Nie dlatego mogę, że ktoś uznał, że czas najwyższy, hehe, tylko dlatego, że jestem na to gotowa.
Mam tę zdolność, że pamiętam dużo dobrego co mnie w życiu spotkało. Pamiętam ogromnie dużo dobroci  ludzkiej. I umiem się cieszyć, że deszcz pada, bo roślinki potrzebują, że słonko świeci bo humor poprawi, że kwiatuszki zakwitły i jest pięknie... itd,itp.
Pisząc bloga uświadomiłam sobie ile potrafię zdziałać, ile ludzi podało mi rękę i ile wspaniałych, dobrych, radosnych ludzi jest koło mnie.
Na szczęście zauważyłam, tych co mi szkodzili, wystawiali na ciężkie próby udowadniając, że nie umiem sobie poradzić bo za kiepska jestem, więc odsunęłam ich od siebie dzięki czemu odzyskałam wiarę w siebie,
(ps. już tu zaczęłam się nad takimi rozwodzić, ale na szczęście dałam sobie spokój, hehe, już na to mnie stać )
Na początek, myślę, mogę zacząć się cieszyć, że widzę tyle dobrego w ludziach i wokół siebie bo to znaczy, że taka jestem, a to też znaczy, że dużo takich ludzi przyciągam!
Złe rzeczy, które mnie spotkały, to wszyscy wcześniej widzieli niż ja, i tylko się w głowę pukali, że ja taka naiwna.
Ale już nie jestem naiwna,w każdym razie nie dam sobie wmawiać, że przesadzam, hehe
Tak ma być jak ja chcę i koniec !


A reszta, to tak jak w życiu,trochę dobrego, trochę złego,trochę blasków, trochę cieni ....

I tak nadziwić się nie mogę, że mam tyle szczęścia.
Więcej szczęścia niż rozumu.
Taka karma widocznie hehe


Zachwycam się ostatnio zdjęciami ogrodów,  sadów, lasów, pól na wiosnę.
Na naszej działeczce jest skromnie ale teściowie dbają, żeby było miło i żeby można było odpocząć :-)

  Kochani ! Fajnie, że się lubimy i dzięki Nim jest tam pięknie:-)

 Kiedyś, kiedyś, uparłam się, żeby posadzić peonie, bo to ulubione kwiaty ogrodowe mojej babci i mam do nich sentyment.
I po tylu latach jest kilka małych pączusiów,. Yes, Yes, Yes :-D

Ciepełka w weekend życzę:-D