Epilog :-)

 
        Już parę dni zaprząta mi głowę jedna myśl, więc muszę ją wypuścić na wolność bo widocznie jest potrzebna w przestrzeni :-)

Po napisaniu posta o 30-leciu Stowarzyszenia Tai Chi w Polsce poprosiłam syna, żeby go przeczytał bo jest tam też o Nim. Spodobał mu się, tylko sprostował, że plakat to zobaczył jego tata i to on mu o tai chi powiedział.
Poruszyło mnie to bardzo. Wygląda na to, że dzięki mężowi poznałam naukę Mistrza Moy i Tenzina Wangyala Rinpoche.

Mam jeszcze ulotkę, którą dostałam z 10 lat temu.

Tak się  składa, że wierzę w Boga, a Oni nauczyli mnie wierzyć w SIEBIE.

 Dzięki temu nie boję się życia bo wiem, że sobie poradzę, posiedzę spokojnie w ciszy i rozwiązanie samo mi przyjdzie do głowy. Nie czuję się wreszcie samotna.

Nauka trwała długo. Przypominają się czasem krew mrożące wydarzenia i trudno, żebym się nie zasmuciła czy nie przestraszyła ale umiem już sobie z tym radzić. Nauczyłam się być szczęśliwa. Mogę bardzo dużo, jestem odważna ale nie muszę o nic walczyć.

                Przede wszystkim jestem wreszcie wolnym człowiekiem!!
Tego uczył mnie Tenzin od jakiś trzech lat i nauczył :-)
Wcześniej to tylko tę ulotkę ze sobą nosiłam w torebce.


     Należą się mężowi dobre życzenia ode mnie!

Życzę, żeby zrozumiał co to znaczy współczucie!!!!

To całkowicie odmieni jego życie. Będzie szczęśliwym człowiekiem.

Poświęcenie czy litość męczą, a współczucie daje radość.

Już nie wspomnę o nagrodzie w Niebie :-)

Tu i teraz nie ma gniewu, złości i nienawiści.

Naprawdę świat zaczyna wyglądać zupełnie inaczej.

Współczucie to na pewno jest Boski pierwiastek w człowieku a nie.... obojętność.



To jest epilog do mojego posta Love Story.

Rok temu przewidziałam nieśmiało, że będę mężowi dobrze życzyła. Teraz już śmiało powiem, że dobrze będę życzyła mu zawsze.
 I sprawdzą się moje życzenia bo ja przynoszę szczęście ! ;-)


Uff

Dziś już będę spała jak anioł

Poszły moje życzenia w świat i wszechświat, hehe