Żywioł wody

    Do pokochania świata ludzie mnie namawiali, kiedy byłam w depresji.
Okazało się, że rzeczywiście można wypatrzeć wiele powodów do szczęścia, ale akurat nie w posiadaniu przysłowiowych "nowych butów"

Przytoczę fragment książki  Leczenie formą, energią i światłem Tenzina Wangyala Rinpocze.

"Kiedy żywioł wody jest w równowadze, dobrze się czujemy  w swoim wnętrzu i życiu. Płynnie i łatwo przechodzimy przez różne wydarzenia i związki. Zrównoważona woda to akceptacja wszystkich sytuacji. To radość i zadowolenie. Wyższym wymiarem wody w osobistym doświadczeniu jest radość  życia, poczucie zadowolenia z tego, że się żyje.
Kiedy jesteśmy połączeni z radością żywiołu wody, przejawia się to na zewnątrz. Jesteśmy szczęśliwi z powodu ludzi, których spotykamy, miejsc, do których jedziemy. Cieszymy się życiem..

Radość ta może zniknąć w nieuniknionym cierpieniu , które towarzyszy dualistycznemu doświadczeniu. A wówczas często szukamy jej na zewnątrz, wierząc, że znowu będziemy zadowoleni, jeśli zdobędziemy nowego partnera, lepszą pracę, bogactwa, stopień naukowy, uznanie czy cokolwiek innego . Myślimy,że radość zawiera się w posiadaniu i działaniu,  a nie w byciu."

 No cóż, nie musiałam być jakoś mocno namawiana, żeby znaleźć nowego partnera, uznanie, umiejętności. Chętnie w taki sposób odmieniłabym swoje życie.
Niestety nic mi się nie trafiało.
I teraz okazuje się, że całe szczęście! Musiałam znaleźć radość w sobie.
Łatwo nie było.
Ale jakimś cudem, a właściwie praktykami, prawie udało mi się zrównoważyć pięć żywiołów.
Bo żywioły to nie jest jakaś tajemna (ciemna) moc, to jest święta energia, którą ma każdy. Cechy charakteru to jest odzwierciedlenie nadwyżki jakiegoś żywiołu. Np ludzie gniewni mają za dużo żywiołu ognia.

Energia wody jest u mnie w bardzo dobrym stanie. Każdy kto czytał mojego bloga, to wie, że od dawna już nauczyłam się przyjmować wszystkie sytuacje, a nawet odnaleźć w nich pożytek a nawet dar.

Ale tak naprawdę pragnę zrównoważyć żywioł przestrzeni.

"Dzogczen to główna praktyka służąca rozwijaniu żywiołu przestrzeni, ale przestrzeń można też urzeczywistnić, kiedy pozostałe cztery żywioły coraz bardziej się równoważą.

Kiedy żywioł przestrzeni jest zharmonizowany, mamy  dużo przestrzeni w życiu - cokolwiek się pojawia, możemy to w sobie pomieścić.

Jeżeli w pełni łączymy się z żywiołem przestrzeni, poznajemy naturę umysłu. Jesteśmy wówczas WOLNI , ponieważ nic nas nie wiąże."


Kiedy pisałam posta, przypomniało mi się, że zwróciłam uwagę na tai chi, jaka jest różnica w ćwiczeniu kiedy pcha się stopą, a kiedy praca mięśni obraca kręgosłup. Wygląda podobnie, niewprawiona osoba nawet nie zauważy różnicy, ale komfort odczucia osoby ćwiczącej jest diametralnie inny, o niebo lepszy.

I taka prawda, wszystko zaczyna się od świadomości co się tak naprawdę robi i co się chce tak naprawdę osiągnąć.

Myślę, że idealnie odzwierciedla taką świadomość słońce odbijające się w oknach wieżowca.
Pierwszy raz miałam taki widok.

Wypatrzyłam już pączki na grudniu :-)

Słoneczko pożegnało mój pokój. Dziś już zachmurzenie duże i zapowiadają ochłodzenie, więc okno już jest zamknięte.

I taki był zachód słońca od mojej strony.

  Nie mam siły, a jutro chciałam  na ćwiczenia iść na kurs weekendowy tai chi.
Mam nadzieję, że leżenie przez dwa dni pomoże nazbierać energii i rano będę znów na chodzie

Czego i Wam serdecznie życzę :-)