Taki wiersz

     Odnaleźliście już iskrę w ciemności?

Jakiś czas temu rzeczywiście wpadłam w jakąś przepaść głęboką. Wydawało się, że Bóg o mnie zapomniał, albo ukarał i tak już zostanie. A tymczasem okazało się fascynacja mojego męża to nie było przekleństwo dla mnie, ale wielki dar. Moje nieszczęście dogłębne, zmusiło mnie do spojrzenia w innym kierunku niż przez całe życie.
I okazało się, że to wymuszenie, to najlepsza rzecz jaką zrobił dla mnie mąż :-)

Nie spodziewał się, że tak to się skończy. Pewnie gdyby wiedział, zrobiłby to tym chętniej, jeszcze przypisywałby sobie zasługi i chwalił się tym , hehe
No ale chyba, nie on miał się tym chlubić, tylko ja, że jaśniejącą intensywnie iskrę dojrzałam.

I  tak zrobiłby coś złego, a tak na coś się to przydało :-)
A ciekawe, czy sprawca ciemności może liczyć na szybkie oświecenie, skoro jego uczynek na dobre się obrócił?
Pewnie tak, o ile uświadomi sobie co tak naprawdę zrobił i postanowi nie robić tego więcej, jak uczył nauczyciel.
Jednak to zrozumienie może potrwać kilka reinkarnacji, sądzę.

Bo gdyby to było takie proste, to ..........

A co myślicie?

Czujecie współczucie do mnie, czy do niego?
Do niego to ja dopiero od niedawna czuję, hehe, ale wy możecie szybciej to poczuć, bo was tak nie bolało.
Takie losy postaci z książki :-)

Przypomina mi się powiedzenie, że nigdy nie wiadomo co się może przydać, więc trzeba przyjąć wszystko takie jakie jest.
Dobrze, ze zrozumiałam jak to się robi :-)))

Bardzo mnie ujęła modlitwa, która napisała Olga Tokarczuk. Bardzo mi to przypomina moją ulubioną mądrość.
Może i wy w tym odkryjecie przepis na życie wieczne ?
Czego Wam serdecznie życzę :-))


Modlitwa:

Moja dusza
nie pozwoli się zamknać w więzieniu
w klatce z żelaza, czy klatce z powietrza.
Moja dusza chce być jak statek na niebie
i granice ciała nie mogą jej zatrzymać.
I żadne mury jej nie uwiężą:
ani te zbudowane ludzkimi rękami,
ani mury grzeczności,
ani mury uprzejmości,
czy dobrego wychowania.
Nie pochwycą jej dumne przemowy,
granice królestw,
wysokie uridzenie - Nic.
Dusza przelatuje nad tym wszystkim
z wielką łatwością.
jest ponad tym co mieści się w słowach
i poza tym, co się w ogóle w słowach nie mieści.
Jest poza przyjemnością i poza lękiem
Przekracza tak samo co to, co piękne i wzniosłe,
jak i to co podłe i straszne.

Pomóż mi dobry Boże, aby mnie życie nie raniło
Daj mi zdolność mówienia, daj mi język i słowa
a wtedy wypowiem prawdę

o Tobie"


Przy okazji znalazłam taki cytat, który wysyłam jako życzenia :-)

    " uczeń wie jednak, że to litery przechwycone przez jego myśli i wyobraźnię tak na niego działają swoim ruchem, zaprowadzają w jego umyśle porządki i otwierają drzwi do niewyobrażalnego uduchowienia"

U nas już wiele pąków :-)

Olga Tokarczuk twierdzi, że cytaty to rzucanie ziarenek, które wydadzą plon. No to cytuję trochę, bo jestem zachwycona genialnością spostrzeżeń.
Zapewniam jednak, że tylko w minimalnym stopniu cytuję. Trzeba samemu przeczytać i wyciągnąć własne wnioski.
Nie bez powodu dostała nagrodę nobla :-)