Janeczka z Janeczkowa

 

 Janeczka zmarła.

Nagle Janeczka odeszła ze świata. Na szczęście się nie męczyła długo, ale też nie było czasu się z Nią pożegnać i pogodzić się z losem.

Nie mogę w to uwierzyć.

To jedna z pierwszych osób, które czytały moje blogi, choć zupełnie nie są związane z jej działalnością, z jej doświadczeniem. Nawet gdy pisałam o ćwiczeniu tai chi, jak również o religii BON, buddyzmie, Tybecie i moim ulubionym dzogczen, drodze do oświecenia nie zaniechała lektury .

Dostałam od Niej wiele prezentów, wysyłałyśmy sobie kartki.

Naprawdę okazała wielkie serce, pracowitość, talent. Syn w ostatnim poście napisał, że mama prosiła, aby zachować jej blog. To jest pamiętnik, a jednocześnie przepisy na wszystkie jej prace. Jest tego mnóstwo, począwszy od gotowania przez prowadzenie ogrodu po prace ręcznie wykonane na drutach, na szydełku, z papieru, frywolitki. Po prostu Mistrz.

 Nadziwić się nie mogłam, kiedy zdążyła to wszystko zrobić.

Najwyraźniej nauczyła się rozciągać czas.:-)

Przez 8 lat zdążyłam pokochać Janeczkę. Spełniając jej życzenie zapraszam  do Janeczki z Janeczkowa

Ponieważ czytała moje posty o buddyzmie zakładam, że jej ta religia nie zniechęcała, może zainteresowała nawet, więc dla Niej poprosiłam o rytuał dla zmarłych Phowa i będą się za nią modlić w Klasztorze Menri w Indiach.

W buddyzmie i chrześcijaństwie ceni się najbardziej współczucie i pewnie dlatego tak się polubiłyśmy.

Na pewno jeszcze się spotkamy, albo w Niebie, albo w następnym życiu.