Pokaz fontann w Parku Szymańskiego na Woli

     W Parku Szymańskiego uruchomiono podświetlane fontanny. W weekend był pokaz. Przyszło mnóstwo ludzi. Pomysł spotkał się z entuzjazmem publiczności. Przy dźwiękach muzyki rozkręciła się wesoła zabawa.
Trudno mi było przedrzeć się wśród tłumu, ale udało się i z całą odpowiedzialnością polecam wszystkim taką zabawę.

I trochę irracjonalnych zjawisk :-) Wszyscy widzieli, ale czy ktoś zwrócił na to uwagę? A to naprawdę piękne widoki. Nie mogłam się oprzeć i nie pokazać :-)

To był niezwykły dzień dla mnie. Rano pojechałam do CH Targówek poćwiczyć tai chi na powietrzu i o dziwo znalazłam siłę, żeby pojechać potem na pokaz fontann.
Siła znalazła mi się, gdy uświadomiłam sobie jakie mam szczęście, ze nie jeżdżę na wózku, że mam co jeść, gdzie mieszkać, jestem wolnym, odważnym człowiekiem i mogę zrobić  wszystko prędzej czy później.

Niby banał, przecież wiem to od dawna i od dawna się tym chwalę, ale gdzieś głęboko w sercu jest smutek. Oczywiście na ogół uważa się, ze człowiek już tak ma. Raz wesoło, raz jest smutno, nawet gdy nie ma konkretnych powodów takich nastrojów , tak już jest.
No i okazuje się, że nie musi tak być.
Co jakiś czas słyszałam o tym, ze człowieka gnębi zazdrość. Pomyślałam sobie, że to nie mnie, nie jestem zazdrosna o czyjeś powodzenie i  nie mam męża, więc nie jestem zazdrosna o miłość do innej kobiety.
To na pewno mnie nie dotyczy.
A tymczasem przypadkowo zobaczyłam serdeczność między ludźmi i wtedy zakuło mnie w sercu strasznie.
Okazało się, ze jestem zazdrosna o życzliwość , dobroć międzyludzką.
Chciałabym mieć taką na wyłączność.
Kiedy sobie to uświadomiłam, bez  żadnych logicznych wytłumaczeń, ten ból się rozpuścił.
Tenzin Wangyal  Rinpocze mówił, że świadomość jest najważniejsza, że trzeba wiedzieć co się naprawdę robi i dlaczego.

Polecam ten sposób na ścieżce rozwoju duchowego.
Udało się mi, każdemu się uda, hehe, prędzej czy później.

Odkrycie co dokucza, bardzo mnie zdumiało i zaczęłam się zastanawiać, co to się dzieje z zazdrością.
Po przemyśleniu, doszłam do wniosku, ze rzeczywiście co i rusz się ona przejawia w ludzkich doświadczeniach.
O tym się nie mówi, o tym się nie myśli, bo wstyd i spotyka się to z naganą społeczeństwa, więc bierze się ewentualnie uzasadnione i akceptowane odczucia dotyczące zdrady małżeńskiej, ewentualnie zdrady rodzicielskiej, ale to już rzadko bo rodziców trzeba kochać niezależnie co robią.
A zazdrość to tak jak strach. Można powiedzieć, tez naturalne uczucie

Przyszło mi do głowy, ze czasem człowiek jest zazdrosny, choć uważa, ze generalnie jest lepszy, mądrzejszy i logicznie myśląc, to nie ma czego zazdrościć osobie, która czegoś potrzebuje, z jakiegoś powodu czasem jest w w rozpaczy.
Może jednak robi wrażenie osoby, która będzie miała więcej szczęścia koniec końców?
W związku z tym wcale się jej nieba nie chce przychylić, hehe

No ciekawe?
Niezły wywód, hehe
Ale przypominam, najważniejsze to wiedzieć co się tak naprawdę robi i dlaczego. Jak się wie, to bez wdawania się w rozmyślania nad tym, ból się rozpuści.

Przy okazji zdrady, przypomniało mi się, że tak samo ważna  jest lojalność wobec partnera.
Wydaje mi się, że czasem ludzie o tym zapominają, albo nie są nauczeni takiego zachowania.

Mnie się takie szczęście nie trafiło. W dodatku spotykałam się z naganą, czego to ja jeszcze chcę?
 Dlatego, kiedy usłyszałam, ze ktoś nie zaprosił na imprezę koleżanki, bo żona jej nie lubi, uwierzyć nie mogłam, ze ktoś jeszcze bierze pod uwagę zdanie  swojego partnera.
Nic dziwnego, ze można się poczuć kochanym, hehe, a bez tego wręcz przeciwnie.

Czy lojalność jest wymysłem ego.
Raczej nie.
Wydaje mi się, że lojalność jest tak samo wartościowa jak szacunek dla człowieka.

A sam Dalajlama powiedział :


Podążaj za trzema rzeczami:
szacunkiem dla innych ludzi,
szacunkiem dla siebie
oraz odpowiedzialnością za wszystkie swoje czyny