Są sukcesy :-)

   Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce w Londynie się skończyły dla niektórych dyscyplin. Uch
Okropnie się denerwowałam bo kibicowałam poznanemu Piotrowi Małachowskiemu. Zajął piąte miejsce. Bałam się, że będzie gorzej, bo infekcje Go męczyły cały ten rok. Ale wiadomo, marzył się medal i mocno trzymałam kciuki, żeby tak się stało.
Po zawodach był krótki wywiad z panem Piotrem. To dopiero mnie ucieszyło. Zobaczyłam znowu dobrego, ciepłego, odważnego człowieka. Powiedział, że zabrakło w nim walki i za to jest zły na siebie. Nie, nie dlatego, ze nie zdobył medalu.  Spróbuje za rok w Berlinie.
Te słowa postawiły mnie na baczność. Miałam dylemat co zrobić z taką jedną sprawą i już wiem.
Zrobię wszystko co mogę, zawalczę, a może się uda. Jeśli nie, to trudno, ale nie odpuszczę.

Kurcze, robię się wojownikiem na stare lata, hehe

Dla pana Piotra Małachowskiego niebo, najpiękniejsze jakie widziałam od roku :-D
 Złote!!

W tym tygodniu, oprócz radosnych chwil spędzonych z dziećmi, wydarzyło się jeszcze kilka miłych sytuacji.
Najwspanialsza rzecz to zapowiedź dość istotnej zmiany.
Nie, nie, nie chodzi o faceta, hehe, już nie czuję się nieszczęśliwa z samotności jak kiedyś. Dobre zmiany są związane z samodzielnością po prostu.

A zaczęło się od urodzin .... Wspaniale było spędzić na powietrzu, w słońcu, wśród bliskich, niedzielę.

 Odwiedził  nas czarny kot i dał mi się pogłaskać :-)

Śmialiśmy się radośnie. 

To był wspaniały dzień :-)

Od jakiegoś czasu mam jednego kota, więc zaproponowałam sąsiadce, że przygarnę kota, którego ona wzięła z ulicy. Ktoś, na jej oczach, wyrzucił  go z samochodu. A ona ma już dwa duże psy, więc kiepskie warunki.
Przyniosła go, żeby się  koty poznały. O dziwo, obwąchały się od razu przyjaźnie, więc nie ma przeszkód. A już zupełnie się zdecydowałam, kiedy zobaczyłam, że jest cały czarny.
Zawsze chciałam mieć czarnego kota. A każdy miał biały dodatek.
Wreszcie będę miała czarnego kota, hehe

Uradowała mnie nieziemsko wizyta u pani dietetyk. Wszystkie parametry jeszcze lepsze. I już polubiłam jedzenie proste, warzywa na parze, soki zwłaszcza z warzyw zielonych. Mnie bardzo przekonuje wiedza, jaki pożytek, przynosi np. picie takiego soku. Od razu zaczęło mi to bardzo smakować.
Podobnie jest z ćwiczeniem. Np jest ćwiczenie nazywane płukaniem szpiku kostnego. Kiedy usłyszałam jakie to cenne dla dłoni od razu  przestało mnie męczyć wykonywanie tego ruchu.
Świadomość takich rzeczy od razu ułatwia życie. Już nie ma trudności, jest wielka radość z zapobiegania chorobom ile się tylko da.
A najlepsze: pani dietetyk spojrzała, ile tłuszczu zgubiłam od pierwszej wizyty u niej.
6 kilogramów tłuszczu !!
I to nie jest kwestia jakiś wielkich wyrzeczeń i suplementów diety.
Może też nie jest to jakiś ogromny ubytek.
Ale ja nie byłam otyła. Zaczęłam przybierać na wadze, brak intensywnego ruchu, musiałam coś z tym zrobić.
Terapeuta namawiał. Nie mogłam tego zlekceważyć, skoro chciałam chodzić o własnych siłach, nie mieć cukrzycy, nadciśnienia, czy zatoru.
I jestem już na dobrej drodze, teraz muszę nabrać nawyku właściwego odżywiania


Wczoraj wychodząc od dzieci, obaj chłopcy odpowiedzieli mi:   cieść :-) (nie ciao jak zawsze) Ucałowali mnie. Kiedy już byłam przy drzwiach, wybiegł, jeszcze raz, najmłodszy, i dał mi buzi.
Moja siostra, powiedziała, ze to mu się bardzo rzadko  zdarza, musiałam mu bardzo przypaść do gustu.
Może dlatego, że robię im dużo zdjęć, czyli okazuję zainteresowanie.
 Każdy to lubi i potrzebuje. A zwłaszcza dzieci.

Tego też wszystkim serdecznie życzę :-D