Siddhartha (powieść)

      Kiedy wczoraj patrzyłam na zachodzące słońce, nieoczekiwanie przypomniała mi się powieść przeczytana prawie 30 lat temu. Nie pamiętam fabuły, ale pamiętam jakie niesamowite na mnie zrobiła wrażenie, zwłaszcza, że wtedy młodzi ludzie rzadko czytali o takich historiach.
Niespodziewanie spotkałam druga osobę, która ją przeczytała.
Taki przypadek?!
No cóż, uważam, że jednak taka karma :-)

Siddharha (powieść)- .....bohater dochodzi do głębokiej harmonii ze światem – osiąga mądrość poza wszelką filozofią i religią.

Pomyślałam o tym co przeszłam, jaka jest moja ścieżka.
Ta młoda osoba nie przypuszczała, że czeka ją taki los.
Ale już mogę odetchnąć, bo warto było.
I dlatego już nie boję się niczego, bo mój cel jest taki jak bohatera z powieści (pisarz dostał Nagrodę Nobla za swoją twórczość).

Człowiek, który też czytał tą książkę za młodu już się ze mną nie zadaje, ale myślę, że chęć ujawnienia swojej prawdziwej natury czystej i doskonałej, towarzyszyła mu zawsze.

Mnie nigdy to do głowy nie przyszło, ja po prostu byłam zwykłym dobrym człowiekiem, ale skoro mi się udało odnaleźć ścieżkę, uda się każdemu, zwłaszcza komuś, kto jej poszukuje.

Tak jak mówiła moja instruktorka: intencja jest najważniejsza   !!!

Przyznam szczerze, że mój post jest dedykowany jednej osobie, no może dwóm :-)

To będzie cud, jeśli to przeczyta, ale przecież cuda się zdarzają, hehe, i może wywoła uśmiech na jego twarzy.

A uśmiech to przecież otwarte serce..............!

Czego wszystkim życzę :-)