Tak szybko...

   Od wtorku mam znów rehabilitację. Tym razem trafiłam do poradni zupełnie dla mnie nowej i okazuje się, że znów sama muszę ćwiczyć. Dla mnie bomba, bo ja to bardzo doceniam, tylko nie mam siły chodzić na swoje ukochane tai chi. No szkoda, ale ważne, że ćwiczę w ogóle, bo ostatnie badania wykazały, że przybyło mi tkanki mięśniowej a zmniejszyła się tkanka tłuszczowa.
Po raz kolejny przekonałam się, że mimo wartościowszego jedzenia typu soczewica, humus, soki warzywne, zupy i warzywa na okrągło i kasza, ruch jest niezbędny. Zwłaszcza, po to żeby się nie otłuszczały narządy wewnętrzne. Przez zimę mimo pilnowania jadłospisu, zajęta robieniem kartek i szarpaków dla psów, zaniedbałam ćwiczenia, bo z domu było ciężko wyjść bo zimno i wszystko boli, i samej nie idzie.
Jedyne czego pilnuję od roku to 200 brzuszków dziennie. Z czego jestem bardzo dumna, bo oprócz płaskiego brzucha, wzmacnia się mięśnie, które trzymają człowieka w pionie i  mam siłę chodzić, hehe
   Po świętach jadąc na ćwiczenia, zaniosłam żebrakowi resztę poświątecznych smakołyków, żeby się nie zmarnowało. Pan, pierwszy raz, wstał do mnie rozradowany. Podziękował entuzjastycznie za rosół itd  i powiedział, że jest elektrykiem i naprawi jeśli mi się coś zepsuje, jak...... wróci.
Okazało się, że ktoś zaproponował pracę w gospodarstwie. Wyjeżdża na przynajmniej pół roku.
I jak stanie na nogi to wróci i na tym przejściu będzie tu czekał na mnie.
!!!!????? :-))))
No super, ucieszyłam się bardzo. Zapytałam czy jeszcze mu coś podrzucić przed wyjazdem?
Umówiliśmy się. Pomyślałam sobie, że oddam wszystko co mi nie potrzebne, czego i tak nie zjem.
Pojechałam z siatkami, ale człowieka nie ma.
Pomyślała, ze poczekam z pół godziny, bo po co mi to, zwłaszcza, że żurek ugotowałam na pożegnanie, hehe
I wreszcie wypatrzyłam go jak przechodzi przez ulicę. Podeszłam do miejsca gdzie zawsze siedział. A on mnie minął i poszedł dalej. No to ja za nim i wołam, żeby zaczekał. Pan się zatrzymał zdziwiony, po czym zapytał: to pani?, po czym mowę mu odebrało.
I to spojrzenie, było zapłatą za moje starania, hehe
Pan mnie nie poznał, pierwszy raz byłam bez kurtki i czapki.
Zapewniał, że zna się na remontach i za wszystko się odwdzięczy.
Oczywiście zapewniłam, ze nie trzeba, że wystarczy, gdy mu się poszczęści, ale też trochę się przestraszyłam (tego nie powiedziałam, ale pomyślałam :-)
Pan coś tam jeszcze wspominał, że może za dwa, trzy miesiące przyjedzie, ale powiedziałam, ze spotkamy się za pół roku, nie wcześniej.
Pomyślałam sobie, że w lato naprawdę łatwiej i zarobić i przeżyć, więc skoro radził sobie do tej pory, to tym bardziej teraz. A ja tak naprawdę odetchnęłam, bo już nie czuję się zobowiązana. Bo mimo wszystko, gdy zimnica na dworze, zawsze myślałam, że gorąca herbata jest zbawienna.

I dziś pierwszy poniedziałek, kiedy nie pojechałam na ćwiczenia, hehe. Zrobiłam pierwszego szarpaka od wizyty w schronisku. Przyszło mi do głowy, że przez tą herbatę jeździłam więcej na ćwiczenia, a tak to czasem się nie chciało i robiłam kartki albo oktopusy (tak jest nazwa handlowa tych dzieł:-))
Już wiem jak to jest, więc będę się pilnować i nie zaniedbywać ćwiczenia tai chi.

O i właśnie dobro do mnie wróciło:-)

Ja rzeczywiście prędzej coś pożytecznego zrobię dla innych niż dla siebie, a potem się okazuje, ze bardzo dużo korzyści mi to przyniosło.
Pierwszą bardzo trudną rzecz jakiej nie mogłam zrobić dla siebie, zrobiłam dla mojej siostry w ciąży. Rzuciłam palenie, żeby jej nie kusiło, hehe

Jakiś czas temu dostałam kalanchoe. Teraz zaczął wypuszczać nowe listki, kwiatostany. Naprawdę coś pięknego :-)

I fuksja już zaczęła kwitnąć. U Was też?

Dziś odebrałam kartkę świąteczną od Tereski Szara Sowa. Bardzo dziękuje !!!! :-)))

Oktopus :-)

Coś czuję,ze polenię się trochę w majówkę, uch.

A Wy co tam planujecie?

W każdym razie pogoda zapowiada się całkiem przyjazna do spacerów, wycieczek, i moich ulubionych, prac ogrodowych :-)