Po rehabilitacji

       Wczoraj powiało grozą. Bardzo się przejęłam uchwałą sejmu z 13.12.16. Moim zdaniem nie wróży to nic dobrego. Pozwoli to na łatwiejsze wprowadzenie uchwal niekorzystnych dla społeczeństwa. Nie będzie można protestować publicznie.
Już ciężko żyć w naszym kraju.
Młode pokolenie szybko zrozumie działania z 1981. Co prawda idea wolności może nie jest teraz szalenie ważna, bo mamy czasy konsumpcjonizmu i Unii Europejskiej, ale właśnie brak widoków na dostatnie, normalne życie, będzie przekonywujący.
Teraz bardzo się przyda pozytywne myślenie,uch.
Nie myślimy negatywnie, wszystko nam się podoba, jak radził autor .......

uch
I uciekać już nie ma gdzie....

Skończył mi się turnus rehabilitacyjny. Poleciałam dziś, szczęśliwa, na zajęcia tai chi. I jeszcze mnie śledzikiem poczęstowali. Wszystko razem bardzo dobrze na mnie podziałało. Zapomniałam o troskach. Właściwie nie miałam trosk, tylko oprócz bombek, nic jeszcze świątecznego nie zaplanowałam to się trochę niepokoiłam, hehe.
A jeszcze koleżanka na mój widok zrobiła : waw, jak Ty schudłaś
Yes, yesss, dostałam skrzydeł od razu :-))

Na koniec rehabilitacji zapytałam fizjoterapeutki, która tyle części obiecywała mi usprawnić, co się zmieniło? Nic nie zauważyłam, więc chciałam wiedzieć na co zwrócić uwagę.
Pani nieśmiało coś o  lewej ręce wspomniała, którą mi usilnie masowała, aż do zawrotów głowy.
Niestety ja poprawy nie zauważyłam, łącznie z tym, że dwa palce mi odstają nienaturalnie, a było normalnie. Powiedziałam o tym.
Może z czasem będzie lepiej.
Jednak nie taka łatwa sprawa u mnie jak się pani wydawało.
Za to z entuzjazmem pani powiedziała o luźniejszym, sprawniejszym chodzeniu.
Tak, uśmiechnęłam się szeroko, tak jest. Tego już nie powiedziałam, ale to nie zasługa tej pani, bo nogi to ze dwa, no może trzy razy mi masowała. Tak mnie bolało i w dodatku dziwiła się wszystkiemu, że poprosiłam o zajęcie się innymi częściami.
Ucieszyłam się, że już widać. A taką poprawę zawdzięczam świetnemu fachowcowi. Usprawnił mi już kilka części ciała.
To cud, że do Niego trafiłam. Cud, że uścisnęłam rękę, a właściwie nie mogłam uścisnąć, człowiekowi o wielkim sercu. Z tego powodu skierował mnie w dobre ręce.
Przed pierwszą wizytą nie spałam ze strachu. Myślałam, że będzie okropnie bolało. No bolało czasem aż dech zapierało. Ale wiedziałam,że nie ma innego wyjścia, łoj
Kiedyś powiedziałam, że nie mogę zrobić niektórych ćwiczeń od logopedy i On mi usprawnił przeponę a potem jeszcze rozluźnił szczękę :-)
Od tamtej pory bardzo Mu ufam. Bezgranicznie to już ufam tylko sobie, ale On jest jednym z niewielu moich zaufanych osób. Zrobię coś, kiedy powie, że mogę to zrobić, bo wierzę,że nie zażartuje sobie tylko mam już takie możliwości.  Bardzo jestem wdzięczna, że ma do mnie taką łagodność. Inaczej byłoby mi bardzo przykro, bo zaraz bym się poczuła lekceważona i gorsza, i pewnie dobrych efektów  bym nie miała.

To ja po zabiegu, cała w skowronkach,

 ale tu w motylkach i kwiatuszkach, bo to mój ulubiony motyw, hehe 

Wczoraj zepsuła mi się znowu prawa ręka

A dzięki temu panu, już tak ładnie podnosiłam ją do góry.

Oj szkoda, wielka szkoda, bo wszyscy podziwiali a teraz znów boli.

Może się sforsowała przy robieniu śnieżynek?

Mam nadzieję, że da się naprawić ! 

Trzymajcie kciuki mili moi!

 :-))