Współczucie - ciepło w swoim wnętrzu :-)

      W rzeczywistości współczucie nie ma wiele wspólnego z wyrozumiałością czy uprzejmością w stosunku do sąsiadów czy przekazywaniem regularnych dotacji dla uchodźców czy płaceniem składek w różnych charytatywnych organizacjach, chociaż może również to obejmować. Dobroczynność współczucia jest podstawowa, sprowadza się do rozwijania ciepła w swoim wnętrzu. Z prostoty i świadomości bodhisattwy rozwija się nieegoistyczne ciepło. Nie myśli on nawet w kategoriach swoich własnych psychologicznych korzyści, “Nie chciałbym, żeby ktoś cierpiał.” “Ja” nie wchodzi tu w ogóle w rachubę. bodhisattwa mówi, myśli i działa spontanicznie, nawet nie myśli o pomaganiu czy wypełnianiu jakiegoś szczególnego celu. W ogóle nie działa z “religijnych” czy “dobroczynnych” pobudek. Działa w zgodzie z autentyczną, obecną chwilą, dzięki czemu rozwija pewien rodzaj ciepła W tej świadomości jest wielkie ciepło i wielka kreatywność. Jego działania nie są ograniczone przez cokolwiek i wszystkie rodzaje twórczych impulsów po prostu pojawiają się w nim, dokładnie we właściwym momencie. Rzeczy po prostu wydarzają się, a on jedynie żegluje wśród nich, dlatego wykazuje nieprzerwaną, ogromną kreatywność. Jest to prawdziwy akt Karuny – to sanskryckie słowo oznacza “Szlachetne Serce” lub “Współczujące Serce”. Tak więc, w tym przypadku współczucie nie odnosi się jedynie do dobroci, ale do podstawowego, nieegoistycznego współczucia. Nie jest on nawet świadomy siebie, dlatego współczucie może się rozwijać na szerszą skalę, ponieważ nie ma promieniującego, a jest tylko promieniowanie. Wtedy może bezustannie funkcjonować, a energia nigdy się nie wyczerpie. Ciągle zostaje przekształcana i rozprzestrzenia się coraz dalej i dalej, zawsze zmienia się w coś nowego, w nowy rodzaj aktywności, więc ciągle trwa. Ta twórcza transformacja nie jest jedynie teoretyczną czy filozoficzną koncepcją, ale faktycznie występuje w praktyce, czasami w bardzo prosty sposób.

Czogjam Trungpa Rinpocze


Kiedyś poprosiłam o modlitwę, żeby ktoś zrozumiał co to jest współczucie. Uspokojone mnie, że to jest karma i sam sobie ktoś musi zapracować na to. Ale polecono, żebym sama się o to modliła i to przyniesie korzyść czyli lepsze zrozumienie dla mnie samej.
Nie za bardzo zrozumiałam. Co ja mam jeszcze zrozumieć? jak mam lepiej współczuć?
A tymczasem po latach, patrzę jak zmieniło się moje zrozumienie. Wcześniej była bardziej pomoc zewnętrzna.
A teraz już czuję ciepło w sercu :-)
Na myśl o tym co mnie spotykało, przychodzi myśl ile na tym zyskałam i nie mam pretensji. Tak musiało być.
To jest bardzo dobra karma, moim zdaniem, hehe

Ledwie chodzę ale robię bombki i karki dla ludzi, którzy są dla mnie bardzo dobrzy.  To jest dopiero szczęście, że mogę robić taki rzeczy, że mam sprawny umysł i jestem odważna.

Myślę sobie, że wiele osób też tak ma, tylko muszą zwrócić na to uwagę!

Pomoże tu na pewno rada nauczyciela BON, trzeba wiedzieć co się tak naprawdę robi i dlaczego.
Ja uważam, że:
jak się wie, to wszystko można poprawić, udoskonalić i osiągnąć .... oświecenie

Czego wszystkim serdecznie życzę!!!!!! :-)

Z samego rana, sprowokowana, wywrzeszczałam co mi leżało na sercu. Nie planowałam tego, spontanicznie powiedziałam co myślę o kilku sprawach. I tak sobie pomyślałam potem, że współczucie to nie jest przymykanie oczu na czyjąś podłość czy głupotę. Nie potrzeba czekać aż ktoś sam zrozumie.
I tak się ciesze, że już nie pozwolę sobie wejść na głowę, nie pozwolę oszukiwać się i sobie wmawiać, że to takie normalne co ktoś robi, niemalże święte.
Bo są tacy spryciarze, ale ja już jestem wyczulona na gładkie słowa.
Tego tez wszystkim życzę
No rzeczywiście, współczuję, że ktoś zbiera złą karmę. Bo to co robi, prędzej czy później wróci do niego i doświadczy cierpienia, które sam wyrządził.

ufff
f