Znów zimno...

      Dzisiejszy dzień mnie wykończył. Od rana lekarze, prądy, lakierowanie :-) itp i w dodatku zimnica
. Dobrze, że wczoraj mogłam się nacieszyć ciepłem, słońcem, świeżym powietrzem na wsi. Nie omieszkałam uwiecznić pierwsze listeczki i kwiatuszki. Niestety bączki, motylki zwiały. Najważniejsze, że kochanych teściów mi przywiało i pojadłam sobie pyszności:-)

 Jedna prymulka nam wyrosła, pewnie dlatego wydaje się taka piękna ;-)

 I powolutku słońce chyli się ku zachodowi.

 Zza szyby jadącego samochodu pokazało się jeszcze zachodzące słońce

 A za chwilę było już tylko niebo, ale za to w jakim kolorze.

Powinnam się już położyć ale jestem bardzo rozemocjonowana. Niespodziewanie dostałam wielki, fantastyczny prezent. Po raz kolejny przekonałam się, że nie trzeba się na coś tam specjalnie nastawiać bo same cuda się przytrafiają i to takie, które przewyższają oczekiwania i marzenia.
 Może gdybym myślała o jednym, nie doznałabym takiej radości gdy stało się coś innego:-)

To chyba jest efekt otwartości na świat, do której mądrzy ludzie zachęcają?!

Powodzenia życzę w dostrzeganiu cudów ! :-D

Teresce, która znów jest uwięziona w domu przez chorobę, życzę odnalezienia wiele radości mimo wszystko ! ale dużo zdrowia oczywiście też :-)

 I wszystkim blogowym przyjaciołom i nie tylko blogowym..., przesyłam wiele serdecznych pozdrowień :-)