zima....

      Jak co roku kot wygrzewa się na kaloryferze. Mrozek to dopiero dziś ścisnął, ale śnieg raz przez kilkanaście minut sypał wielkimi płatami. Miło było popatrzeć. Teraz na ulicach jest błotna ślizgawka. Lepiej z domu nie wychodzić.
Kot poleca jak spędzać czas o tej porze roku :-) na piecu (w bloku na kaloryferze, hehe)

Jeszcze tego samego dnia zaświeciło słonko

Drugim ulubionym zajęciem kiciusia jest obserwacja ptaszków przy karmiku. W lato wskakiwała na barierkę balkonu i ptaszki uciekały, ale w tym roku już może nie dać rady. Zrobiła się duża.
 Ptaszki będą miały radochę ;-)

Odpoczęłam sobie w weekend, wygrzałam pod kołderką i dziś znowu ruszyłam na rehabilitację. Lepiej się już czuję. Przede wszystkim weselej mi, bo wróciłam do lektury powieści mojego ulubionego pisarza Terry Pratchetta 

I dziś, kiedy czekałam na lekarza, przypomniało mi się określenie przez niego sformułowane. Na mnie nikt takiego wrażenia nie zrobił, ale może komuś się zdarzyło..

        "Miły facet, naturalnie,wszyscy o nim mówili, tyle, że po paru minutach w jego towarzystwie, człowiek zaczynał odczuwać dreszcze, jakby ktoś przespacerował się po jego grobie, chociaż ten grób nie został jeszcze wykopany"

Jestem za to zupełnie innego zdania na temat wiedzy o umieraniu. Chociaż patrząc z boku, może taka być prawda. 

"Gdyby ludzie wiedzieli, kiedy umrą, prawdopodobnie wcale by nie żyli"

No ciekawe????

I tym optymistycznym akcentem zaczynamy nowy tydzień. Powodzenia :-)))